Τα Εργαστήρια Παιδικής Τέχνης, από το 1999, πραγματοποιούν Ειδικά Προγράμματα Δημιουργικής Απασχόλησης για παιδιά ηλικίας 3-12 ετών, στα πρότυπα του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης για μεμονωμένα παιδιά,
Το Παιχνιδαγωγείο άνοιξε και στην παραλία του Αστέρα Βουλιαγμένης την Κυριακή 5 Ιουνίου 2011. Μετά από 9 μήνες λειτουργίας στο Ν. Ψυχικό συνεχίζουμε να ακούμε κάθε σκέψη και συναίσθημα των παιδιών και να εξελισσόμαστε σύμφωνα με την ανάγκη για ανάπτυξη μέσα από το παιχνίδι.
Έλα και εσύ με την μαμά και το μπαμπά παρέα να διασκεδάσεις αλλά και να μάθεις να ταξιδέψεις μαζί τους στον κόσμο της μουσικής, του θεάτρου και της ζωγραφικής.
Το Σχολείο Παιχνιδιού είναι Εργαστήρι Πολιτιστικής Εκπαίδευσης για παιδιά και ενήλικες. Είναι ο πρώτος χώρος στην Ελλάδα που ασχολείται με όλες τις μορφές δημιουργικού παιχνιδιού, έχοντας ως κεντρικό άξονα τη μέθοδο του Θεατρικού Παιχνιδιού και την Παιδαγωγική Θεάτρου.
Στην περιοχή των Εξαρχείων, σε ένα χώρο ειδικά διαμορφωμένο για παιδιά, οι καμηλοπαρδαλίτσες "Les Giraffes", απασχολούν παιδιά ηλικίας 3-12 ετών με εργαστήρια κατασκευών, θεατρικό παιχνίδι, ζωγραφική, μουσική και λογοτεχνικό εργαστήρι.
Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε»)
«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»
Ατυχώς, η Ελληνική, δέχτηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά.., που δεν κατανοούσαν την ελληνική -ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων – εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς τις συχνότατα, και έτσι διεστραμμένα και παραμορφωμένα, έφθασαν μέχρι των ημερών μας, ώστε πλέον να μη αναγνωρίζονται.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, εισήχθησαν εις την Ελληνική, όροι, λέξεις και φράσεις, ως μέσα από παραμορφωτικό κάτοπτρο είδωλα, καθιστάμενα αγνώριστα στον απλό κόσμο.
Ας επανέλθουμε στο πιο πάνω.
Η όλη στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον.), και ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.
Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! (βλέπετε παίζοντας και με τα γράμματα, προκύπτον συνδεόμενες έννοιες.Πολίτης – Οπλίτης)
Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους??
Ιδού η απόδοση:
«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!...» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)
Τι σήμαιναν ταύτα? Μα..απλά ελληνικά είναι! « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!